حمیدرضا منفرد بمان

با دل ِ من چه کرده ای؟ ، با دل ِ بیقرار ِ من ...
هم درد، هم درمان تویی ،‌ ای زخم ِ ماندگار ِ من ...

قلب ِ مرا، خالی کن از ، اینروزهای نیمه جان ..
تنهاییم را دور کن ، با من بمان!، با من بمان ....

آسوده کن قلب مرا، زندان شده روح و تنم ...
از تو، نجاتی جز تو نیست،بی عشق تو جان می کَنم ..

"من سرزمینت میشوم ..
عاشق ترینت میشوم .‌..
یک روزنه در من بتاب! ..
کُفر و یقینت میشوم .....

در من تَن ِ شب زنده است ، خورشید را گُم کرده ام
اما طلوع ِ صبح را ، گاهی تجسم کرده ام ...

با من مدارا کن کمی ، ای خوب من ، جانان ِ من
چشمت مرا، بر باد داد ، دیوانگی، تاوان من ...

آسوده کن قلب مرا، زندان شده روح و تنم ...
از تو، نجاتی جز تو نیست،بی عشق تو جان می کَنم ..

" من، سرزمینت میشوم ...
عاشق ترینت میشوم ..
یک روزنه در من بتاب ..
کُفر و یقینت میشوم ....