صدرا راثی تنهایی

شدم بارونی وسردو غم انگیز
مثِ برگای خشک و زردِ پاییز
شدم مثل ی قطره اشک بی جون
که دوس داره بباره توو زمستون

ی چندوقته که موندم تودوراهی
چه جایی پاگذاشتم، اشتباهی!
یه حالی دارم ازوقتی که رفتی
ی بغضی توگلومه که شکستی

/منوتنهاییو اشکای بی تو
شب بارونیو رویای بی تو
تن سردوهوای مه گرفته
صدای هق هقو دستای بی تو/

همه حسی که من رو عاشقت کرد
شده حالاسکوتو غصه وُ درد
اونیکه ساده ازعشق تو می مرد
حالااحساسشو توغم فروبرد

نمیدونم تو هم تنهایی یانه
شباچشم روی هم میذاری یانه
فقط میدونم ازدنیا بریدم
ب آینده ی بی تو ناامیدم

اگه بودی ی شبام، مهتابی میشد
همه روزای من، آفتابی میشد
دلم میخندیدو گریه نمیکرد
ب فرداهای باتو، تکیه میکرد