پیوند هزار و چهار صد سال عشق باشه

دلم با باوراشه،که خودشو شناخته
سال هزار و چارصد، یه مردِ خودساخته
روزای خوب بیاد واسه وطن آخر
یه سال بی دغدغه برای قشر کارگر
توو قلب آریایی عشق وطن باشه
یه احترام واسه حقوق زن باشه
به جای بمب روی زمین همیشه گل باشه
هر جایی روکه پابذاریم نشون صلح باشه
به جای درد روی تن
روزای خوش هموطن
همینه عشق واسه من
به جای بغض توو گلو
فقط هدف روبرو
بجای جنگ گفتگو
نباشه پول آبرو
نه نباشه عشق آرزو
نباشه قول تارِ مو
توو جامعه کدورت
اسید روی صورت
برای دزد فرصت نباشه
فقط شعار خالی زندگی خیالی
قهرمان پوشالی نه نباشه
توو اوج سختی حتی
رو صورتم یه لبخند
هدف فقط دوباره
ازم میساختش “پیوند”
روزای سخت رفت و
روزای خوب میاد
توو کوچه ها صدای
بزن بکوب میاد
سال هزار و چارصد
یه سال عشق باشه
جهنمِ روزامون
دیگه بهشت باشه
کنار چارراه ها
دیگه نباشه کودک کار
توو صورت هیچ بچه ای
نه نباشه دود سیگار
خیابونا پر بشه
از عاشقای مجنون که
با هم قدم میزنن
دوباره زیر بارون
جای صدای شلیک
فقط صدای موزیک
ببینی نور عشقو
توی دلای تاریک
یاد بگیریم یه پناه
واسه غریب باشیم
نه اینکه تووهر شرایطی
به فکر جیب باشیم
نه جنگ سرد،دیگه
نه رنج و درد،دیگه
نه سفره های خالی
نه اشک مرد،دیگه
تمام دنیا واسه
همه وطن باشه
نه جای یک کبودی
رو تن یه زن باشه
چشای هیچ مادری
به انتظار تر نشه
رفاقتای تازمون
آژیر خطر نشه
به این امید که بعضیا
زخم روی تن نشن
دوستیهای چن ساله مون
یه روزی دشمنی‌ نشن
دوباره انسانیت
یه دین مشترک شه
نه اینکه واسه زخمامون
هر آدمی نمک شه
وطن نباشه غربت
بدون ترس و وحشت
همه مون یکصدامی گیم
به چشمِ بد لعنت
به این امید که گوش ها برده ی مارکت نشه
صدای موزیک خوب یک دفعه ساکت نشه
یه روح تازه تووی شعرامون جاری شه
این همه استعداد اینجوری راکد نشه
به این امید سال بعد نباشه سال نحسی
برای انرژی مفیدنه نباشه هیچ بحثی
بزنیم حرف دلو بدون هیچ ترسی
حذف نشه اسم کوروش ازکتاب درسی
همیشه یه بُردِ خوب بعدِ شکست باشه
جهانمون خالی از نژادپرست باشه
همیشه خوبیامون بدون قصد باشه
نگاهمون به همدیگه پرازعشق باشه
توو حال بد حال خوب
توی شمال یا جنوب
فقط امید باشه همیشه عید باشه
توی خوشی یا غما
بازم امید توو دلا
همیشه عشق باشه زمین بهشت باشه
کاش زمین بهشت باشه
دلم با باوراشه،که خودشو شناخته
سال هزار و چهارصد یه مردِ خودساخته