مهراد صلح میرزایی افسوس

افسوس…
راه،به جایی ندارم/دارم،کم میارم/دارم،کم میارم
شونه های تو که نیس/کجا،گریه کنم/کجا،سر بذارم
با تنهاییم/تنها موندم
از آغوشِ/تو،جا موندم
بغضم،کنجِ/سینه،پوسید
رویای/خوشبختی/با غم،خوابید
رفتی و عین قفس/شده،هریه نفس/هوا،بی تو خَفَس
از شبایی که،گذشت/یه تاریکیِ محض/برام مونده و بس
خواب،به چشمم نمیاد/همین آهِ زیاد/منو،داده به باد
من چی بودم واسه تو/که اشکای منو/نمیاری به یاد
دیوارای/خونه،برام
شده زندونِ/دلتنگیام
آرامش،از/دنیام،دوره
کاش بارون/این زخما/رو بشوره
عشق،منو کرده مریض/شده،دردِ یه ریز/کجا رفتی عزیز
حسرتِ دیدن تو/شده،توی دلم/مث خنجرِ تیز
رفتی و پشتِ سرت/توو وقت سَفَرت/شدم دربدرت
جز،یه افسوسِ عمیق/توو این جاده ی سرد/نمونده،اثرت
سخته برام/باور کنم
مجبورم،بی/تو،سَر کنم
این زندگی/زندگی نیست
غیر از تمدیدِ/روزمرگی نیست
سوختم و دم نزدم/به متراژ قدم/توو این حالِ بدم
اما،پابند توام/تا همخوابگیِ/تنم،با لَحَدم
معصومه.رضایی زاده