ارسلان شرفیان چن تا قدم

حالا که داری رد میشی از من
حرفی واسه گفتن نمی‌مونه
لعنت به بغضی که دم رفتن
توی گلوی من نمی‌مونه
قبل از خدافظ گفتنت حتی
چشمای من طاقت نمیارن
تنها شدن آمادگی می‌خواد
چشمات منو تنها نمی‌ذارن (۲)

اون دستی که دلگرمی من بود
داره می‌لرزه روی دسگیره
سخته ببینی زندگیت داره
پیش چشات از دست تو میره
این جمله عین واقعیت بود
تو انتخاب آخرم بودی
چن تا قدم برداری می‌فهمی
این خونه میره سمت نابودی

باید برم سمت اتاقی که
تو آینه هاش تصویر تو مونده
سخته به جای عشق رویایی
اسمت بشه مهمون ناخونده

اون دستی که دلگرمی من بود...