وحید اختری یلدای سردرگم

می شه دریا رو با چشمات شروع کرد
می شه قلبم رو با تو زیر و رو کرد
می شه رو‌ بالشی که سر می ذاری
فقط یه تار موت و آرزو کرد
اگه غم‌ خم به ابروی تو انداخت
من اخم و تخم ماه و دوست دارم
اگه موهاتو تو هم کرده بارون
من این رود سیاه و دوست دارم
نگو بانو نباشم با تو بی تو بند بند دل به باده
تو زلفای سیاه تو شب یلدای سر در گم زیاده
تو چشمای غریب تو غروب سرخ دریا لونه کرده
یه قلب اهلی و رو ساحل پلکای تو دیوونه کرده
ببین زیبایی تو حال دنیا رو عوض کرده
خدا هم مثل من با جذبه ی چشم تو حض کرده
خیال قایقم رو‌ جذر و مد دامنت بانو
پلنگی در کمین دکمه ی پیراهنت بانو
نگو بانو نباشم با تو بی تو بند بند دل به باده
تو زلفای سیاه تو شب یلدای سر در گم زیاده
تو چشمای غریب تو غروب سرخ دریا لونه کرده
یه قلب اهلی و رو ساحل پلکای تو دیوونه کرده