فرهاد برومند دلبر

اتش زدی بر جان و جهانم با نگاهی
از جان من عاشق دلسوخته چه خواهی
دل در بر تو دادمو سر بر سر راهت
با ما به ازین باش اگر خواستی گاهی
من دل بدادم بتو و چشم سیاهت
هر روز برای دیدنت بر سر راهت
عاشق تر از هر بار تو را دیدمو هر شب
رویای تو دیدم وای از ان شرم نگاهت
دلبر جانم ارام و قرارم تویی
دلبر جانم همه جان و جهانم تویی
با نگاهی شده ام شیفته چشمانت
تنها دلیل این که من بمانم تویی
جان میدهم از خنده تو
شده ام بنده تو
وای این دل شده است
مست و شرمنده تو
کم کن ازین زیبایی
ازین گیرایی
زلف بپوشان بی من میروی هر جایی