میلاد مهرآوا کوک

شیرین تر از جان منی
هم درد و درمان منی
خسته نمی شوم زِ تو
یار دلارام منی
دلِ من هواییه چشمی پُر از ناز شد
درِ صد میکده روی دلِ من باز شد
کوکِ ناکوکه وجودم با دلت ساز شد
یک شبه راهِ من از چشم تو آغاز شد
کوکم از عشق تو
می رقصم به سازِ تو
هستی تنها آرزویم
نازم به نازِ تو
دل بردی از من و
باز آ دگر به سویم
من عاشقت شدم
از عشق تو بیخود از خودم
دل داده ام به تو
که دل دهی تا ابد به من
دل به عهدِ خود وفا کن
کارِ ما گذشته از درد
سوزم از نگاهش اما
آتشم نمی شود سرد
دل به عهد خود وفا کن
تا نریزد آبرویم
من به غیر از او نخواهم
دل ببند به آرزویم
چون جانِ شیرینِ من
عشقِ دیرینِ منی
مسلک و آیینِ منی
هر دم آرامشمی
من ندارم که غمی
در دل و جانِ منی تو
من عاشقت شدم
از عشق تو بیخود از خودم
دل داده ام به تو
که دل دهی تا ابد به من