یاشار پرنیان تنهایی

تنها میشینی‌ فکر‌ میکنی که چقد عقده داری توی دل پاکت
روز‌ به روز میشی ‌افسرده تر تو‌ روازی اخر از جات جم نمیخوری
میخوای که یکی باشه پلوت تا شکستن دلتو نشونش بدی
ولی میگی این این مثل بقیس دوباره میشکنی اصلا نمیتونی
تنهایی شبا صبح میشه میره / مثل خاطراتی که خوباش خط خط خورد
یاد میگیره که تنهایی خوبه اشغالی نمیمونه جلو در خونتون
وقتی پره دلت از خانوادت چه انتظاری داری رفیق پات بمونه
چه انتظاری داری که عشق بدی بجاش با پول کس‌ دیگه برات بسوزه
حاجی حال ما یه مدته اینه درست نمیشه اصلا وا بده یکم
چقد باید من صبر کنم که یکیم حال منو‌ درک‌ کنه یکم
میگفتن بزرگ میشی یادت میره من هنوز به نظرم بزرگ نشدم
من سوختم پای اروزهام ولی‌ ارزوهام جلو چشمام سوختن
دیگه ادما عوض نمیشن / ذات بد رو جلدشونه
تنهاییاتو بچسب محکم / تا با حال بد نری خونه
محکم بزن پک به سیگار / بسوزه تموم عقده و سوزت
من هر چی میخوام خوب باشم / ولی مسیرم خیلی دوره
بزن‌ دنیا بزن رسمت اینه
سزای دل به تو دادن ‌ همینه
بزن که شاخ و برگم‌ زرده
خزان من بهار کلا تگرگه
بزن به جسم من که حقیره
بزن نامرد این حکم‌ زمینه
بزن تا که‌ مست از این باده ام
بزن تا ‌پیک اخر نشستم
بزن شاید که فردا شاد باشم
جدا از تو اسیر خاک‌ باشم
بزن که دیگه سوزی نمونده
توی این حنجره پاره پارم
برای یبار بد باش فقط در حدی که فحش بدن بهت
بعد بیا بشین نگاه کن فقط ببین چه حرفا نمیگن بهت
حالا ادمای دورتو بشناس ببین چه انگلین
تنها بمون و تنهایی سر کن نزار هیشکی فوت کنه چشتو
خدا عاشق بچه پرو هاست اگه بمیری هم خم نکن اصلا
تو روزای بد تنها بمون نزا منت چیزی رو بخوری بعدا