آرش اسماعیل زاده دلا

دلا کِی آید او در جست و جویت
که او دائم ورای جست و جویست
اگرچه ذره هم جوینده باشد،
نه چون خورشید رنگش پر رکویست
زهی زیبا جمالی آن چه رویست،
زهی مشکین کمندی آن چه مویست
بسی گرتو بجویی آب ندهد،
که هرجا از تو آید آب جویست
چه جای زلف چوگانست گویی
که اینجاصدهزاران سر چو گویست،
به خود هرگزکجا داند رسیدن
اگرعطار را عزم علویست،