ایک گروپ وارونه

فریاد میزنم اما کسی نیست که بشنوه
فردا میرسم به ارزوهایی که توی ذهنمه
خسته شدم نه از زندگی از خودم
انقدر اینجا تاریکه که هیچی نمیبینم

چرا اونطرف انقدر ارومه ارومه ارومه
فقط منم که گیرم توی این دنیای وارونه
یطرفش طلوع خورشیدو ی طرفش بارونه
این کابوس ممتد کارش فقط بازی با جونه

میدوم زیر بارونو میشم خیس
صدا میزنم صدایی جز من نیس
از این ادما بدجوری دارم کینه
مگه چیکار کردم که سرنوشت من اینه