مستر ستایش داستان بدیه

چقد فاصله افتاده بین منو تو
شبا تا صبح بیداره،کی؟ منه خل
همش فکروخیال با یه مغز بیمار
هی نخ‌به نخ سیگار،صبام لشو باز بی‌حال
تو که عاشق نبودی، بودی ادا مدا
همه‌جا بدمو بگو،اصن فدا مدات
اصلا تو خوبی، من خودم خوده مشکلم
اگه شانس داشتم،نمیخوردی تو به پست من
همیشه کوچیکم میکرد بین آشناوو غریبه
این داستانه مام عجب داستان بدیه
یه روز خوب بودی بام بقیش جنگو دعوا
همش‌بهونه الکی،میخاست ،لجم دربیاد...

واسش بودم،درست یکی مثله فرهاد
ولی شیرین نبود، بودش مثل دریا...
یروز آروم بود،یروز طوفانی ترسناک..
یه روز کاری میکرد که بزنم قیده دستمام
برم رگمو بزنم بلکه خلاص شم
اخه تو هیچجوره نساختی بام،فدات شم
هر سازی زدی من با همون رقصیدم برات
هیچوقت نزاشتم خَم به اون ابروهات بیاد
الان بدونه من داره صدا خنده هات میاد
باشه خیالی نی، عشق است،بخند زیاد
فک کردی شوخیه...،بودم جدی پاا رابطه
الانم جدی بت میگم،دیگه نمیخامت اوکی؟؟

دیگه نمیخام بخاطرت سَرزَنِش شم
همه بم میگن دادا بیخیال، شَرِش کم
من همونی‌ام ک کراش رفیقاتم
الانم خیلی خوشحالن همون رفیقاتم
که دیگه نمیخامت،چون نبودی در حده من
اصن بیخیاله مستر،تو بازم بخند