مسعود فراهانی گلی

گلی
پر از اندوه بی پایان در این شب های بارانی
دلم دریای توفانی تو از حالم چه می دانی
نمی دانم چه کردی یار که بعد از تو شدم بیمار
بریدم از همه دنیا شب و روزم شده تکرار
گلی تنها و افسرده گلی بی رنگ و پژمرده
بدان بی لمس دستانت گلی دیگر دلش مرده
بیا آب حیاتم باش مث خون در رگانم باش
در این بازار بی مهری تو جانم مهربانم باش
نشاندی بر دلم آتش شدم چله نشینت یار
نفهمیدی که بعد از تو شده درد و غمم بسیار
کنارت میزند ریشه تمام قلب من از عشق
وجودم غرق خوشبختی است شدم عاشق ترین عاشق
گلی تنها و افسرده گلی بی رنگ و پژمرده
بدان بی لمس دستانت گلی دیگر دلش مرده
بیا آب حیاتم باش مث خون در رگانم باش
در این بازار بی مهری تو جانم مهربانم باش