محمد جواد امیری شاهنامه

درگیرم قلب و مغزم روح و جسمم
من پیرم دیگه خستم پوچ حسم
پروانه پیله باز کن تو رها شو
بی جان تن سرد که سوزونده پرهاشو
سازش نمی کنم با درد با این زمونه ی نامرد
از تو جنون برام مونده لیلی کجایی باز برگرد
شاهنامه شو باز نامه کن آماده شو باز چاره کن
مرد باید جان بده عشق بهم امان بده
شاهنامه شو باز نامه کن آماده شو باز چاره کن
مرد باید جان بده عشق بهم امان بده
هر بار می خندم بازم از درد فرو می ریزم
حتی شروع روزام رو من غروب می دیدم
سرم بی حس مردم بی جان بی حال گنگم
ساختم هزار بار بازم از توی آوار بودم
جوری می باختم انگار من یک گناه کار بودم
از عشق از دم خستم ساده سرشد فصلم
شاهنامه شو باز نامه کن آماده شو باز چاره کن
مرد باید جان بده عشق بهم امان بده
شاهنامه شو باز نامه کن آماده شو باز چاره کن
مرد باید جان بده عشق بهم امان بده