متین خجسته تولد دوباره

یه قلب سنگی شدم به مرور زمان
صبح تا شب میگاییدن همه مغزمو افکارام
اصن یادم رفته عشق چجوریه یه خنده ی مصنوعیم که سواره روی پاهام
در دلمو تخته کردم تا دیگه هیچ کسی باهاش بازی نکنه
غرق تو گذشتم یه آبانیه غدی که به حرف هیچ کسی گوش نمیکنه
تا اینکه یه روز تو کافم تورو دیدم
چشمام تو چشمات افتادو یهو لرزیدم
گمونم که تو هم وایبمو گرفتی از اون احساس عجیب یهو ترسیدم
وقتی که رفتی گفتم بیخیال حس کردم که یه احساس لحظه ای بود
ولی چشمات یه جوری نگام کردن که به قشنگیه خاطرات بچگی بود
دوباره روز بعدش اومدی پیشم کم کم سر صحبتمون با هم باز شد
تو هم توی چشمات یه ترسی بود که اون شب درگیر کرده بود همه فکرمو تا صبح
آروم آروم عادت کردم به دیدنت که اگه یه روز نمیدیدمت یه چیزی کم بود
منم در حال مبارزه با حسم با این احساس پر از کمبود
اومدی جلو و دستامو گرفتی اون لحظه تولد دوباره بود
ضربان قلبم آرومم نمیزاشت اون لحظه ی خاص خود دیوونگی بود
قول دادیم بشیم  دو تا رفیقی که شونه به شونه ی هم عاشقونه برن
دنیام رنگی شدو قول دادم که تا آخر عمر بخندونمت با حال خوش دلم