وهداد درمون دردم

درمون دردم بیا که جات دیاریه
بیا که دیریت بتر ده زخم کاریه
بیا که خینه دلم ده دس روزگار
کافر نه اینه ایقه که دم برده قرار

ده پا درومام عشق تونه دارم ده سر
صبرم سر اوما تا ک چشم بوعه وه در
جا قاو عکست نیسی خوته بیرم بغل
فکر و خیالت دنیامه گرته ده ور

عه چش و دلم بو های کجا
کم تش بزه وم بو های کجا،سخته جدایی
درمون دلم بو های کجا
داغون دلم بو های کجا،وقت نی بیایی؟

ده پا درومام عشق تونه دارم ده سر
صبرم سر اوما تا ک چشم بوعه وه در
جا قاو عکست نیسی خوته بیرم بغل
فکر و خیالت دنیامه گرته ده ور

درمون دردم بیا که جات خالیه
بیا که دوریت بدتر از زخم کاریه
بیا که دلم خونه از دست روزگار
هیچکی نبینه همچین دل غم باریو
از پا درومدم عشقت رو دارم توو سرم
صبرم سر اومد تا کی چشمم به در باشه؟
جای قاب عکست نیستی که خودتو بغل کنم
فکر و خیالت دنیامو در بر گرفته
ای چشم و دلم بگو کجایی
کم آتیشم بزن بگو کجایی، سخته جدایی
درمون دلم بگو کجایی
داغون دلم بگو کجایی، وقتش نرسیده بیایی؟
از پا درومدم عشق تو  توی سرمه
صبرم سر اومده تا کی چشمم به در باشه؟
جای قاب عکست کاش تو رو بغل می کردم
فکر و خیالت دنیامو در بر گرفته