امین و امید کمیاب

بیراهه‌ی جذاب من
آرامش کمیاب من
لبخند روو نقاب من
دوباره برگرد
شروع هر تردید من
وضعیت سفید من
آینده‌ی بعید من
دوباره برگرد

از فکر فردا بی خبر
دست منو بگیر ببر
بازم با هم بریم سفر
دلم گرفته
راهِ مه آلوده‌ی من
امید بیهوده‌ی من
تمام محدوده‌ی من
دلم گرفته

به من که بی تو
خیلی گوشه گیرم
بگو هستم بگو دیگه نمی‌رم
به من که زندگیم
زیبا نبوده کمک کن لا اقل
زیبا بمیرم

سلول به سلولم
بی فکر آزادی
اسیر احساسن
دوباره برگرد
هر جا می‌رم مردم
منو بدون تو
انگار نمی‌شناسن
دوباره برگرد

از فکر فردا بی خبر
دست منو بگیر ببر
بازم با هم بریم سفر
دلم گرفته
راهِ مه آلوده‌ی من
امید بیهوده‌ی من
تمام محدوده‌ی من
دلم گرفته

به من که بی تو