علی نواب پور فانوس

رفتی و گذشته ها رو
تو دوباره زنده کردی
منو کشتی تو وجودم
دردام و برنده کردی
***
شب شد و دوباره فانوس
اشک چشمامو نشون داد
خنده های با تو بودن
دوباره تو آئینه جون داد
***
با شب و شکوه نمیشه
از کنار تو گذر کرد
قصه ی غصه زیاده
میشه باش شب و سحر کرد
بی تو گرمای نفسهام
گم شدن تو سوز پائیز
تنی که خسته از این شب
دلی که راه و بلد نیست
***
شب شد و دوباره فانوس
اشک چشمامو نشون داد
خنده های با تو بودن
دوباره تو آئینه جون داد