متن آهنگ دویل سام - قهر و قاطی

میخونم چون بخاطرش زدم قیده همه چیو،
حتا زندگی که نزنه بم لتمه چون فقط آهنگ بوده که مسقره
نکرده منو فقط خودش بوده تو کله تنهاییام کنارم بوده
دیگه تو نیا هی بخون دمه گوشه پرم،ببین یکی که بالا ترت باشه قطعا میزنه که بالترم بره
نمیزنه که تو بری بالاترش که حالا میخاد باشه هر مقام رَعیَتی
کلاه بپوشی میگن بت دزدی لش بپوشی میگن معتادی،هرجوری که بری میزارن آخر روت یه ایرادی په بگیر به هیچت بشین بکن زندگیته
به رواله دلت رپ یعن رَپ پُرپَر اگه شدی رپ خون همه میشن پَر پوچ،
تو خوندی بع موندی یه کنج داغه اون خل چی بعد جیب شد پُر،
ولی همه دستا شد رو یعنی میخونی از حقیقت
در میره دقیقه به دقیقت میمیری تا راهتو بری پر دقت
با شمشیر میری اونم دو دستی تا دم در،
هرکی شد بت نزدیک شد دشمن بعدیت
گفتن برو رفتم کشیدن عقب رفتم جلو عه قصد ندیدم برسم مقصد نکشیدم یه تکه پا عقب باختم ولی ساختم سخت تر
یکی نکرد منو حتا هما یت هی گفتن بد رفتی راهو باید بر گردی ناجور..
یکی نگف چیه مشکل از کجاسهی گفتن نمیگیره دستاتو،
هیچی باز لج کردم رفتم و میرم و خاهم رفت تا پایه مرگم که برم تخت کش میام کش میاد کِشِشِ دارم زیاد نمیبرم تا فقط برسم به هدف زَت زیاد
ببینم هنو همون بدبخته مشهورم اون قدی غریبم که کپی میشه از رو من غربت،
غنیمت در غرب شد اولفت اون قد سیرم که شکم سفره شه
موهام نمیشه سیخ هم آواره یه کفه این جاده هایه لعنتی بودم رسیدم به هدف ولی دریدنم دریدم تا رسیدم مثه وزشه باده
سردی که از گرمایه زیادی برگایه درختارو سوزوند،
آره منم سوزه سرما خوردنم هست گرمایه طبه بدنم بالا سخت و گفتن خطر
گفتم خطر خودمم گفتن مرگ گفتم پشتم هس گفتن خاک گفتم تنم هس
گفتن قبر گفتم قلبم همین و بس شبی پنجیی که قلتید به زمین،
کسی اینو چک ندید دیگه نداره معنی،
خم نمیشه بلندش کنه همون گدایی که میزد بوسه به پونصدیا قدیم
یه کارگر الا میخام واسه جابه جا کردنه تنم یه زبون میخام لال شدم تنفس میخام،
نفسم در نمیاد لش افتادم همش یه گوشه و خیلی ترکونده انگار که قطع شده نخاع
البته دسته زمونه نیست زمونه بی گناهه آدماش باعثه اینکارن که پیش پا افتادن،دوس دارم هی ارضه کنم ولی کی بود شنونده کی بود
که موند آخرش خاننده رفت خاطرش موند در ابد،
تا دیروز قیافه مهم بود زشتا که همه به درده خودکشی
خوشکلا که درگیره جیبه بابایی استار خورد از اونجایی که یه بدریخت رفت رسید به نوکه قله دیگه کسی قیافه مهم نبود حتی اگه بود به بد ترین نهوه ممکن اون فرمش فقط جیب بود،
مهم هستیم مشهور ولی موندیم مرد،
همونجو که تو اوجه فقیری دم زدیم پاش هم سوختیم
عشق که میکنه روزه اوله آشنایی دلبری عاشقونه ولت میکنه،
تو نصفه نیمه راهه اولی میره بزا بگم یادته با ناز نگام میکردی با اون خنده هات
که دلم میریخت وقتی چشام تو رو میدید
با دیدنشون تنم میلرزید یادته ناز میکردی میگفتی مگه عشق و عاشقی جرمه
یا دوست داشتن بده حکمش یادته دستامو سفت میگرفتی باهام قدم میزدی
میگفتی چقد دوستم داری میگفتم بی اندازه میکفتی مال من بیشتره،
بحثمون دیگه میشد بخاطرش من از ماه تا ستاره واس خاطرت حاضر به جا به جا کردنه،
هر کدومش بودم من تا دله مرگ رفتم الان بعده دوسال برگشتم،خابه سنگینی رفته بودم بعده تو من یه مرده بودم آخه دلت اومد
الان من یه روحه تاریک شدم که فقط قابله بیناییم نمیدونی این دله دیوونم داغت بود
که شده الان نابود و میخونم سرد ولی میدونم میمونم تا آخر گرم و بریم بِیتِه بعد یاه
کباب کباب سیخ سیخ تمام تمام نیس نیس زمان زمان سیر سیر رمان رمان جیر جیر
سوخت دستم جیز جیز کور شدم پیر پیر میخونم میخ میخ میدونم میگید،خیر پیش وقتی می رفتم کباب خونه میدیدم یه گدا نداره پوله نون و ایستاده خیره
زدم از شکم کندم از جیبم دادم سیر شه شکمش فقط چیزی نمونه به دلش،
دوس دارم کم کم همه از دیدناشون بگن بشنوین که من به حرف چیزیو نگفتم
نه انجام دادم یه ملت دیدن که تعیرفو گفتن پشتم از خوبی همش پر بود ولی دشمن فقط میزد که خراب کنه مارو به چشمه همه بد و غریبونه،
ماشالله این شدم که هستم الان مسته مست
از این دس که دادم از اون ور گرفتم پس من زیر زمین رفتم
ولی زیر زمین نخوندم میخام رو اوج بلندی بمونم همیشه که ملته شهر افتخار کنن،