متن آهنگ امید - نیلوفر

یه نیلوفر میون هزار سنگ دریا
به زندگی کردن تو دل سنگ ادامه میداد
امید داشت به اتفاقای خوب فردا
واسه رشد کردن از ته جون سرمایه میزاشت

یه روزی رسید شوری اب به ریشه سره سخره
نیلوفر ریشش جمع شد تا پیدا کنه راه حیات
اسیر شد میون بلوکایه سنگی
نمک رسید به ریشه نیلوفر ادامه نداد

اعدام شد شعرم رو مرز هستی تکفیر
نشون داد مرگو میشدیم همگی تسلیم
تلخ ترین شیرینیه زندگیم ترک میکرد
این خلوته میون دریا و سکوت صخررو‌

خشک شد ریشه تموم شد حیات
یه عالمه امید به ته این قصه می رسید
کلید خورد اکران تاخ ترین لحظه
رو نوار مغز خسته که به گل نشسته

مرغایه دریا تکییه به دیوار سوخته
نگام خیره به ساعتو عقربه تا
زمان واستاد از نو کشبدم عقب شرمو
وقاعت به اوج
میرسیدو شدم خمو
کودوم باغچه از یاد
میبرد مارو روان
میشدیم کمی پکر
از شدت این غما

نیلوفر زنده نموند
دنیاکرد کارو تموم
این نفس پر از حبسه
تو فقس لاله زبون



نیلوفرا لالایی
بخوابین میشم جاری
تو سکوت صخره
با این همه زیبایی
مرجان رسید از اب
هرجا که بود خالی
چه نقشی نگاری
نسیم میزنه گاهی
این شعر تبسم بود
سایه های شیدایی
تو دلم واست جا نی
ناله و گریه زاری
زندگی برام تلخ شد
تو خلوتو تنهایی
سرمیکشید نغمه
چه صدایی اوایی

باغبون نیلو دید
اون از ریشه چید
شکست بغض سخره
یه چهره ی پلید
مرجان پرید تو اب
همه جا میشد شیاه
از بیدو رقصش تو باد
لذت میبره چشام
این صفحه
نداره
نقطه ای سر خطش
افت میشن این متنا
وتژهام میشن سمش
تو نیستی کجایی
دلتنگم
خدایی
خیلیم ازت دورم
نتشویشو بیقراری


لاله های قرمز
لا لولای دری
که باز میشد اروم
روبه بهشت برین
جاری میشد صدام
میرقصید موهات تو باد
اغاز شد عشقم
حرکت میکرد زمان

اسیر شدم دوباره میون مشتی اواره
با چشایی که خماره میدادم هرو تاوانه
اون زمانیکه باهامه و موند برام اثارش
کودوم طرف جا پامه
شلوغ شده بازارش
تو سخت ترین وضعیت نکنین منو نصیحت
اگه نیستم سلیقت مامانم کرده تربیت
بامحبتو عشقو ومردده این چشمو
روبه افکار زشتو ولش کن بکش تو
شوالیه از جنس فلز
ساکن بیسرشت
گل های شقایق بدترین شرایط
خوشکل شمایل شاهد شبایه
سرد سیر شهرم بودن
حبس توی قفس
تا اخرین نفس
میجنگم تا وقتی روح توی تنم

این زندگی منو اسیم ککرررررررد
فک میکنم هنوز بازیییچچچمم
دنیا میدی بمه راهییی چننند
تقاص پس میدم تاکه عاری شم
از هرگونه کناه‌
که معلومه خدا
با وساطت مامان که قلبمه باهاش
خشابو قرصم ارامش نهان
میکنم کمی سکوت به احترام مامان
لهنت به اون لحظه که تورو ازم گرفت
با این غم صدام میکنم بییتو تمام


نیلوفرا لالایی
بخوابین میشم جاری
تو سکوت صخره
با این همه زیبایی
مرجان رسید از اب
هرجا که بود خالی
چه نقشی نگاری
نسیم میزنه گاهی
این شعر تبسم بود
سایه های شیدایی
تو دلم واست جا نی
ناله و گربه زاری
زندگی برام تلخ شد
تو خلوتو تنهایی
سرمیکشید نغمه
چه صدایی اوایی

ادم سیبو دیدو
اون از ریشه چید
شکست بغض سخره
با چهره ی پلید
مرجان پرید تو اب
همه جا میشد شیاه
از بیدو رقصش تو باد
لذت میبره چشام
این صفحه
نداره
نقطه ای سر خطش
افت میشن این متنا
وتژهام میشن سمش
تو نیستی کجایی
دلتنگم
خدایی
خیلیم ازت دورم با
تنشو بی قراری