احسان پورجعفری دیوانگی

تا ک سحر شود شبم
ماه بگِریَد از غمم
بی تو فقط دیوانگی
میشود حال هر دمم

می گذرم ز کوی تو
رویا ب رویا شهر ب شهر
غرق شوم در خاطِرَت
تا کشود شبم سحر

چ آشنا شده ای چقد غریبه مانده ام
ب چشم تو نیامده از چشم تو افتاده ام

روشن بمان در اسماااانِ ارزوهای دلم
بیا ک‌ من هنوز ب چشمان سیاهت مومنم

از من ب تو راهی بجز
تکرار این دلشوره نیست
احساس این روزای من
حس میکنم بیهوده نیست

باید ک من با این خیال
یک عمر زندگی کنم
خوشبختم حتی با همین
حسی ک تو داری بمن