پیمان پاکراد جزیره

هوات پیچیده تو ساحل قلبم امشب ،
تا خود صبح تو این هوا پرسه میزنم عشقم ،
نفس میکشمت ، مسکن دردامی ،
غرق آغوشم بکن ، تو خود دریایی ،

مهتاب …
میتابه رو موهات
موجش میاد همرات
میزنه رو گلم
میشینه تو دلم
ساحل ابدی دریات منم

زیباست …
غروب رو اندامت
میدونی چجوری میخوامت
توی هر حالتم
حتی طوفانتم
ساحل همیشه ی دریات منم

بیا با من سکوت شب رو رد کن ،
تا خود صبح کنارتم جزر و مد کن ،
من و تو دیوونه وار غرق این رویاییم
با هم زیباترین جزیره ی دنیاییم

مهتاب …
میتابه رو موهات
موجش میاد همرات
میزنه رو گلم
میشینه تو دلم
ساحل ابدی دریات منم

زیباست …
غروب رو اندامت
میدونی چجوری میخوامت
توی هر حالتم
حتی طوفانتم
ساحل همیشه ی دریات منم