رایبد جان من

جانِ من، بی تو دگر، تاب و توانم می‌رود،
بعد تو، قلب مرا، غصه هایت می‌دَرَد.

دل من آشوب و حال تو خوب!
این چه رسم با وفایی بود؟

قلبم به تو شده محتاج
تمام جان من اِی
برای من فقط باش...

بی تو خَزونِ و پاییزه
اشکهای لعنتی میریزه
بی تو جهانِ من خاموش و غم انگیزه