محسن محبوبی لیلا

نشستم با همون عطر لباسی که واسم از شب دیدار مونده
یه فندک روی میز گریه هامه که تو آغوش یه سیگار مونده
با یه گیتار و چندتا نت رو کاغذ که نمیشه زخم تنهایی رو پوشوند
یروزی شاید از مردم شنیدی منم اونی که از عشق تو میخوند
لیلا لیلا لیلا لیلا
چرا رفتی تنها
لیلا لیلا لیلا لیلا
خراب شد رو سرم دنیا
لیلا لیلا لیلا لیلا
آخرشم دوریت میکشه این آدمو
دلکندی و بازم پای تو وایسادمو
گفتم نرو گفتی بهتره واسه دوتامون
ثانیه ها میگن دوریتو باور کنم
اما نمیتونم بی تو تنها سر کنم
راه میرم این روزا با خیالت زیر بارون
لیلا لیلا لیلا لیلا
چرا رفتی تنها
لیلا لیلا لیلا لیلا
خراب شد رو سرم دنیا
لیلا لیلا لیلا لیلا