احمدی اسدی دور و نزدیک

 
به تو نزدیکم‌ و از من دوری
مث ماهی که رو آب افتاده
مث آزادی مشروط کسی
که همه‌‌ چیزشو از دس داده

از تو به کدوم پناهگاه برم
طعم تهدیدو به قلبم نچشون
تویی که قاتل گریه ی منی
منو تا شکنجه گاهت نکشون

از همه بریدم اما تو بمون
بهترین حادثه ی تقدیرم
تو مث سنگر آخری برام
تو رو از دست بدم می میرم

هر درختی که بهش تکیه زدم
شاخه هاشو چوبه ی دارم کرد
منِ سرخوشِ همیشه مست رو
ترس رفتنت عزادارم کرد

مرثیه زیاده تو قصه ی من
قصه ی غربت ماه تو آسمون
وقتی بی پناهی سر می‌ره ازم
وقتی از همه بریدم ، تو بمون.!

از همه بریدم اما تو بمون
بهترین حادثه ی تقدیرم
تو مث سنگر آخری برام
تو رو از دست بدم می میرم

هر درختی که بهش تکیه زدم
شاخه هاشو چوبه ی دارم کرد
منِ سرخوشِ همیشه مست رو
ترس رفتنت عزادارم کرد