عرفان نعمتی محکوم شدیم

 
 
دلهره نزاشت
یه روز خوش ببینمو
همیشه چشم به راهت بشینمو
شاید ببینی حال و روزمو
خیلی خستمو
دلهره نزاشت
یکی دیگه بیاد به جاش
دلت تنگ میشه واسه خنده هاش
واسه چشاشو حتی لرزشه صداش

تلخه انتهاش
محکوم شدیم
به عشق نصفه نیممون
محکوم شدیم
به حرف تلخ دیگرون
محکوم شدیم
به کلی زخم و کلی درد

محکوم شدیم
به زندگی چه میشه کرد
بعد تو نشد دوباره سر به راه بشم
ازت ببرمو جدا بشم
فقط به دوری مبتلا شدم
نه نشد بگم
دلواپسم
واسه دوباره دیدنت
واسه روزای بعد رفتنت
قسم میخوردی پای بودنت
سخته رفتنت