سجاد حقگو یار قاصد

یار قاصد ایته دسمال مره باورده جه می یار
ایته گول بوته بزه بو لاکو جان شیک و قلمکار
گول قهر کون بکشه یعنی که مو تی مره قارم
گول نرگس یعنی کی گوشه ی چشمی به تو دارم
چینی یم چینی یم چینی یم نای نای
دسمال هیل و میخک و دارچینی ام نای نای
دسمال آب باورده بو تو نیدیی نای نای
هوا جور تی تی بوکود تو نیدیی نای نای
جان من نیدیی نای نای مرگ من نیدیی نای نای
جان تو نیدیی نای نای مرگ تو نیدیی نای نای
ای خاک بمی سر می مار مره کوشه
بخانه بشم می پئر مره کوشه
…………………………………………
ترجمه فارسی
قاصد، یک دستمال از یار برایم آورد
یارم یک بوته گل روی دستمال قلمکار زده بود
گلگل قهر کن کشید یعنی من باتو قهرم
گل نرگس کشید یعنی من گوشه چشمی به تو دارم
نازک و شکننده ام، نای نای
دستمال هِل و میخک و دارچینم نای نای
دستمال را آب آورده بود
در میان هوا شکوفه زده بود تو ندیدی، نای نای
جان من ندیدی، نای نای مرگ من ندیدی، نای نای
جان تو ندیدی، نای نای مرگ تو ندیدی، نای نای
ای خاک برسر من مادرم مرا می کشد
خانه بروم پدرم مرا می کشد.