مرتضی باب روزگار بو مرده

لالالالا دلخشی سیم قحطه
لالالالا بوم و دهسوم رهته
لالالالا اسمونم تاره
خروبته هر کسی بو داره
و‌نو دل تنگ قدیم وابیدم
گنی کو کارمه یتیم وابیدم
لالالا دنیا زه اوارم که
چطو قلبش زه که ای کارم که
مو شاید بعدت نمیرم بو زندیی اما نیکنم نه
تموم دار و ندارم بی بعد بو مردم سی چنم د
خدا دونه روزگار بو مرده اخی دیدن نداره
و دار دنیا فقط داره قاب عکس بالی مزاره
لالا دیدم رنگ زرد بومه
لالا دیدم دس سرد بومه
خدا جی تو خم بمردم ای بو
و جون ایسم اه و درد بومه
بلالم او وم بریزیت مردم
کلی سر تا تی نخونم دردم
اگر روزی دس و جونم ششتم
بدونیت که داغ بوم بی کشتم