پیمان پناهی زخم غم بی کسی

زَخمِ غَمِ بی کسی
وقتی نیستی دلمو غُصه به بازی میگیره
توی گُلدونِ لبام گُلای خنده میمیره
وقتی هستی همه چیز طَرح گُل اطلسیه
عشق پاکِ ت مرهمِ زخمِ غمِ بی کسیه
اگه برگردی بیای پیش پات گُل میکارم
برات از قصر صدف گُهرِ ناب میارم
اگه با اسب سپید بیای از شَهرِ اُمید
طَرحِ خوشبختی رو باز تویِ خونه میشه دید
تو که در این شب تار
رویشِ صُبحِ منی
تو بیا تا به دِلم رنگِ شادی بزنی