محمد مارتین یار جانی

از کوچه های ای شهر بیزارم
از دست یار جانی بیمارم
بیمارم ازی دلبری هایو
از قد و بالا رنگ چشمایو
گر چرب زبانی کنی ای یار
چهچه چو قناری کنی ای یار
حالی دگه از دست تو رفتم
هر کار کنی مه به دام تو نمیفتم

از بی وفایی های تو بیزارم
از دوری تو تا به صبح بیدارم
هر کار میکنم بری از یادم
اما به خدا بی تو بر بادم