رستاک خونه خراب

 
من عاشقِش بودم نمى فهمید !
من عاشقش بودم جوابم کرد
هِى گریه کردم تا یخِش وا شه
سیل اومد وُ خونه خرابم کرد

مى دونه از این عشق بیمارم
مى تونه تسکینِ غمم باشه
یه کشورِ بى پرچمم اما
شالِش مى تونه پرچمم باشه

کافه، خیابون، سینما، مترو
حتى اتاقم عکسِ رو میزم
هر جاى این شهر وُ که مى گردم
با خاطراتش اشک مى ریزم

ابرا دارن آهسته مى بارن
من جا نمى شم زیرِ چترش حیف!
باید از این خونه برم اما
پیچیده توى خونه عطرش حیف!

کافه، خیابون، سینما، مترو
حتى اتاقم عکسِ رو میزم
هر جاى این شهر وُ که مى گردم
با خاطراتش اشک مى ریزم