منصور پیرهادی غلط کردم

غلط کردم همون بار اول تورو بغل کردم
غلط کردم رفتی منتظر دلمو پر ترگ کردم
من غلط کردم برات از گریه چشام ورم کردن
غلط کردم باهات برگای پاییزیو لگد کردم

این آدم هرشب داره میمیره
اگه گریه نمیکنه دردش نمیگیره
دیگه بویِ تنش از دور منو نمیگیره
نزدیکمم نمیشه منو گردن نمیگیره

فاصله نداریم اما کاری نداریم
نمیخوای بشکنه دلم وگرنه
تو دوسم نداری
فاصله نداریم اما کاری نداریم
نمیخوای بشکنه دلم وگرنه
تو دوسم نداری

دلم تنگه ولی نمیخوام بگم بس که نامردی
میرم و منو وقتی یادت میاد که چشماتو وا کردی
فقط ادعا کردی منو وسط خونه چشمه دار کردی
منو مریض و بی حس و قصمو گریه دار کردی

دیگه جونی ندارم حسی به دوری ندارم
تنها شکسته سرد جفت روحی ندارم
تو مشامم دیگه از عشق بویی ندارم
برا دیدن آدم جدید دل و رویی ندارم

فاصله نداریم اما کاری نداریم
نمیخوای بشکنه دلم وگرنه
تو دوسم نداری
فاصله نداریم اما کاری نداریم
نمیخوای بشکنه دلم وگرنه
تو دوسم نداری

تو که دردم نبودی
مگه مرحم نبودی؟
کاش میگفتی حرفامو به کی بگم
اگه یه روزی نبودی!
داد نمیزنم آرومم نیستم
سکوتو بغل کردم
یه کاری بام کردی
روزی ۱۰۰بار بگم غلط کردم

چی میخوای از این جونم
که همه چیو ریختی رو من
ساختی جهنم از خونم
چی خواستی ندیدی تو من
چی میخوای از این جونم
که همه چیو ریختی رو من
ساختی جهنم از خونم
چی خواستی ندیدی تو من

فاصله نداریم اما کاری نداریم
نمیخوای بشکنه دلم وگرنه
تو دوسم نداری
فاصله نداریم اما کاری نداریم
نمیخوای بشکنه دلم وگرنه
تو دوسم نداری