مصطفی خدابنده لو آواز چشمات

چشای تو چه آرومه، تو قلبت اما بارونه
یه بارون ِ پر از احساس، که درکش خیلی آسونه
نگاهم میکنی اما، دلت جای دیگه س انگار
کجای قصه بد بودم، که این شد آخرین دیدار
ببین درک میکنم ترسی که از آینده همراته
درست گوش کن، دوست دارم هنوز آواز چشماته
نمیدونم چرا با این همه حسی که بم داری
هنوزم قصد رفتن گوشه ای از ناز چشماته
تمام بدنم سرده، نمیبینی که دردم رو
یه آتیشی به پا کردی و سوزوندیش تو قلبم رو
تمام بدنم سرده ولی قطره های بارون
نوازش میکنن گرمای آتیش تو قلبم رو
به فکر من نباش اصلا، برو راحت دلو بکن
یه روز قشنگتر از چشماتو پیدا میکنم حتما
تو میری و نمیفهمم که دوستم بودی یا دشمن
چشای مهربون تو ،چقدر این لحظه بی رحمن
تمام بدنم سرده، نمیبینی که دردم رو
یه آتیشی به پا کردی و سوزوندیش تو قلبم رو
تمام بدنم سرده ولی قطره های بارون
نوازش میکنن گرمای آتیش تو قلبم رو