مسعود دامن افشان پری قصه ها

حیف بعض تو گلوم که روبروی خونتون
با دل شکسته ازغم ،بی صدا شکوندمش،
همه ی شعرایی که نوشته بودم از چشات
اومدم ولی بدون دیدن تو خوندمش
اومدم پشت همون پنجره های بسته با،
یه امید واهی و یه قلب وابسته ی تو
چه شبایی که تو اون کوچه به من سحر شد و،
نشدم خسته من از پنجره ی بسته ی تو
تو که دلبسته تر از من به چشام، خیره شدی
همه ی خنده و گریه های تو، واقعی بود
همه ی باور من تو بودی و نفهمیدم
همیشه کاسه ی زهری زیر نیم کاسه ای بود
تو منو می خواستی، اما رفتی و تبر زدی
به دل ساده ی مهربون بی سیاستم
تو با دشمنای خونگی تبانی کردی و،
پا گذاشتی روی احساس من و صداقتم،
با یه رنگی پا گذاشتم، توی زندگی تو
با فریب اومدی و پری قصه ها شدی
دلو کردی عاشق هرنفسی که میکشی،
حالا پرکشیدی از دست من و رها شدی