وحید نامدار بهانه

ای برای گریه کردن
بهترین بهانه ی من
ای که درمانی نداره
درد دور از تو نشستن
از پس پرده ی اشکام
جای خالیتو می بینم
داره بی تو کنده می شه
دلم از میون سینه ام
کاشکی چشام کور بشه
جای تو رو خالی نبینه
جای خالیت مثل خار
داره تو ی چشام می شینه
کاش می شد مثل تو باشم
مثل سنگ باشه دل من
برام آسون باشه هر روز
دل سپردن و بریدن
من می خوام مثل تو باشم
من می خوام اما نمی شه
انگار از اول عمرم
تو با من بودی همیشه
کاشکی چشام کور بشه
جای تو رو خالی نبینه
جای خالیت مثل خار
داره تو ی چشام می شینه
همه عکساتو سوزوندم
نامه ها تو پاره کردم
تا به یاد تو نباشم
دیگه دنبالت نگردم
ولی خاکستر عکسا
نامه های پاره پاره
منو راحت نمی ذاره
تو رو باز یادم می یاره
کاشکی چشام کور بشه
جای تو رو خالی نبینه
جای خالیت مثل خار
داره تو ی چشام می شینه