ژیلوان ماه من

رفته ای و خاطراتت درد بی درمان من شد
بودنت مانند افسانه ای در دل ویران من شد

رفته ای و شهری از غم آسمانش ابر گریان
هرخیابان در پی رد پایت خیس باران
تو همان ماه منی پشت ابر تیره پنهان

غرق دریای چشمان تو دلتنگ عشق بی پایان تو
ای درد بی امان در قلب من بمان
آرزو دارد دل من

درگیر تو شده احساس من غیرممکن ترینی واسه من
هردم از بی کسی موج دلواپسی
میرسد به ساحل من

من در غم تو از همه دنیا گریزان
از خدا پنهان که نیست از تو چه پنهان
دیگر امیدی به آینده ندارم

عشق یعنی شب را با خودت تنها بمانی
گریه هایی که دلیلش را ندانی
یعنی پایانی ندارد انتظارم

غرق دریای....