احسان پایا گل سر

تو‌هنوز‌ به این شونه
کلی سر بدهکاری
تو تو معدن قلبم
نقشه طلا داری
کل شب بغل کردم
عکستو چه بیکارم
تو‌با اینکه رفتی باز
من هنوز دوست دارم
هرچند داری منو از یاد میبری
داری موهاتو از دستام میبری
کوشش کجاس اون آدمی که
گریَم میگرفت از خواب میپرید
من،اون روز و میبینم
که داری با لبخند میای سمتم
دوباره داره تند میزنه قلبم.
باز شبه خلوت شهر
فکرای حوصله بر
این دوتا چشمای تر
یادگاریت گل سر
هنوزم عطر موهات روشه
جا نمیشه حس‌‌من تو‌شعر
میزنه بارون کف‌کوچه
میخواد خونه پر از بوت شه