محمدرضا شعبانی دردسرساز

دردسر سازه روانیشم و دل میره براش
وقتی می‌خنده، صدف می‌ریزه از کنج لباش
می‌زنه به سیم آخر، وقتی آتیشی می‌شه
اگه دل بهش ندی شهرو به آتیش می‌کشه،
گاهی باج می‌ده بهم، یه وقتا وایمیسته توو روم
یه روزا سرتق و لجباز، یه روزایی آروم
همه چیزش خوبه، حتی لهجه ی چشاش
من بمیرم من بمیرم، واسه دیوونگیاش
هی با دس پس می‌زنه گاهی با پا پیش می‌کشه،
پشتِ هم شبارو زیرِ چشم آبیش می‌کشه
گوشوارش یه جف گیلاسه، سینه ریزش یه انار
دلبری‌هاش یه طرف دیوونه بازیش به کنار
گاهی باج می‌ده بهم، یه وقتا وایمیسته توو روم
یه روزا سرتق و لجباز، یه روزایی آروم
همه چیزش خوبه، حتی لهجه ی چشاش
من بمیرم من بمیرم، واسه دیوونگیاش