سپهر هاشمی گل شقایق

از دست این دریا,موجی گریزانم
دریای بی ساحل شد بی تو زندانم
من قدر عشقت را بعد از تو میدانم
رفتی و این دوری شد آفت جانم
آتش گرفتم از این بغض پنهانم
من بعد تو در این دنیا نمی مانم
بی تو به گل نشسته قایقم،ببین هنوزم عاشقم
نرو گل شقایقم نرو
بیا که با تو زندگی کنم،دوباره عاشقی کنم
پناه هر دقایقم نرو
از دوریت دلم گرفته
خاطرات تو هنوز هم
از خیال من نرفته نرو
سرم به سنگ غصه خورده
آن گلی که بی تو مرده
از دل زمین شکفته نرو