فرزاد آمری تو از کجای شب میای

یکم هوامو داشته باش
زخم زبونات کاریه
برو تا ثابت بکنم
عشقم یجور بیماریه

منو تو آغوشت بکش
برای من قفس کمه
نگو بهم نفس بکش
هوا واسه نفس کمه

تو از کجای شب میایی
که رنگ موهات روشنه
چشات رویایه کیه
حالا که کابوس من

تو از کجای شب میایی
که آسمونت نیستم
من با تو آرومم ولی
آروم جونت نیستم


از من نمیتونی بری
سمت خودم پرواز کن
من خیره میمونم بهت
تو روسریتو باز کن
صدام بزن که با صدات
دیگه دلم آشوب نیست
برگرد این دیوونگی واسه
دوتامون خوب نیست


تو از کجای شب میایی
که رنگ موهات روشنه
چشات رویایه کیه
حالا که کابوس منه

تو از کجای شب میایی
که آسمونت نیستم
من باتو آرومم ولی
آروم جونت نیستم