وحید فرزانه چابهار

 
میروم با رفتنم دریا‍‍‍‍ پریشان میشود
چابهار شرجی ات درگیر طوفان میشود
گیسوان درهم ت از شهر زابل می وزد
چشمهای خاشی ات محو سراوان میشود

شب و دریا بزرگ و بیقراری
چقدر چشم انتظاری؟
برای دیدنت لحظه شماری
شب و دریا بزرگ و بیقراری
چقدر چشم انتظاری؟
فدای آن دو چشم چابهاری

(بلوچی)
توه نی ماه جبین توه نی آیین و دین
توه درنّگ توه خوشبو بیا که په ته ندر بئین
توه نی عمر دوبارگ توه نی چمّانی روک
منکه سار و ووش ندارین ته منا کورته گنوک

توه دلبر توه دلدار توه نی دله آرمان
ته که هم درد و درمان ، توه درمان
توه وشرنگ توه هانی بده چلّه ته نشانی
ته مهرنگ دل و جانی دل و جانی