علی زارع خیال

دوتا جنازه ایم لش کرده روی تخت
لذت خستگی بعد از ی جنگ سخت
هر هفته امشبو ما روی این تشک
پیروز میشویم هر دو در این نبرد
نجوا میکنی درون گوش من
از هوش میرویم در آغوش هم
با بوسه های تو از خواب میپرم
من از نگاه ب تو ثواب میبرم
دستای گرم تو هی لای موی من
لبخند میزنیم هر دو ب روی هم
تا در تو گم شدم مرا بلد شدی
ما با هم از خطر صد بار رد شدیم

هی هار میشوم من در میانه ات
هی پر میکنم دائم پیاله ات
پر میکشم مدام در آسمان تو
من میشوم تمام امشب ب جان تو

ی چیزی میگم نگو خیال واهیه
چشمات دقیقا شبیه ماهیه
ک وقتی مهتابشو تن میکنه
همه آسمونمو روشن میکنه
همه شعرام بی اسم تو باطله
شکل حضور شکل ی فاعله
حرفاتم پره از وزنو قافیه
حسودیم میشه حتی ب باد رهگذر
وقتی ک لش میشینه روی صافیه
موهای مشکیو و بلند و لشتت
تو ی سرزمین پر از عجایبی
تو رو باید کوچه ب کوچه گشتت
تو واسه من مث ی استعاره ای
ی کهکشونی ک پر از ستاره ای
ی بمب نوری تو دنیای تاریکم
تو واسم ی تولد دوباره ای
از همه آدما واسم سوایی تو
مقصد من تویی از هر وری برم
ب ماوراییِ حس شفایی تو
ته حرفم تویی از هر دری بگم
نفس بکش تو روم بدون فاصله
نفست بهترین شعر معاصره
انقد میخوامت و خرابتم من
ک قلمم اَ تفسیر عشق تو قاصره

وقتی ک پیش منی غماتو بده بره
فک ب این دنیا نکن ک همش شر و وره
من ک همیشه پیشتم
ترساتو بزا پشت سرت
پیش من گریه نکن
قربون چش ترت
هر کیم سر ب سرت
گذاشت بگو ک من سر به تنش
نزارمو بندازم ککو ب تنش
مث ی سایبون تو دل ی کویر
حال خوب منی
بمون بام تا ابد
تو دل من نمیر

هی هار میشوم من در میانه ات
هی پر میکنم دائم پیاله ات
پر میکشم مدام در آسمان تو
من میشوم تمام امشب ب جان تو