حسن نصر حادثه

توی دنیای غم انگیز خیالم
یه پرندم که شکسته پر و بالم
تا نیابم اثری از تو نگارم
دل پریشان شده ای رو به زوالم

من که دلواپس چشمای تو بودم
شب و روزم به تمنای تو بودم
تو ولی بی خبری از من تنها
که همیشه به تماشای تو بودم

من که مجنون تو بودم تو کجایی
چرا دلبسته به این فاصله هایی
به دو چشمای فریبای تو سوگند
که شکسته دلم از درد جدایی

تو هوای تو نفس میکشم اینجا
تویی درمون دل عاشق و شیدا
تو همون ماه قشنگی که همیشه
می درخشی تو شبای من تنها

شبا تنهایی به یاد تو نشستم
دل به امید دو چشمای تو بستم
تویی درمون دل عاشق و زارم
من گرفتارم و در بند تو هستم
منو درگیره غم حادثه ها کرد

من که مجنون تو بودم تو کجایی
چرا دلبسته به این فاصله هایی
به دو چشمای فریبای تو سوگند
که شکسته دلم از درد جدایی