حمید محمدی قهرمان سلامت

رفیق بد حالی و بی حالی ها
رفیق روزای پر از غصمون
قلب داری اندازه ی یه دریا
یه دل داری اندازه ی آسمون
زمانه بی رحمه با قلبای ما
رو قلبمون میزاری مرحم عشق
یه جوری عاشقی که تا پای جون
میجنگی تو خط مقدم عشق
میمیری واسه عشق یعنی زندگی
دوست داره خدا یعنی بندگی
لبخند روشنت تصویر زندگی
وقتی بدون تو میمیره زندگی
شبارو بیتابی و بیخواب تو
شاید یکم خیال من تخت شه
نفس تویی خودت هوامو داری
نزار نفس کشیدنم سخت شه
بزار یخورده خودمونی بگم
اوله عشقی آخره رفاقت
نمیدونم اسمتو اما میخوام
صدات کنم قهرمان سلامت