کاظم خواجه فانوس

تو هستی و دلم انگار داره پر میشه از شادی
چه احساس قشنگی رو تو با عشقت به من دادی
درونم ریشه کردی تو و این یعنی شدم عاشق
تو دریای وجود تو منم مانند یک قایق
تویی اون حس دلتنگی میون فصل های سرد
همین که باشی گم میشه تموم غصه ها و درد
کی میگه عشق توی خوابه تو هستی کنج بیداری
میدونم تا نفس دارم منو تنها نمی زاری
شدی سایه شدی یک چتر برای شونه های من
چه زیبا تر ز یک بوسه برای گونه های من
بگیر دستام و تو دستت پرم از شوق و انگیزه
تورو دیدم و فهمیدم دلم از عشق لبریزه
وجودت مثل فانوسه تو شبهای بدون ماه
نباشی کل این دنیا میشه اندازه یک آه
نگاهت رو که میبینم برام آسونه هر سختی
تو آغوشت که جا میشم میرم تا اوج خوشبختی