مصطفی برنامهر صبرو قرارم

تو آمدی دلو دیوانه کنی
خانه ی عشقو‌ ویرانه کنی
کشاندی تو مرا در خلوت خود
تا عاشقت را بی خانه کنی

تو آمدی همه شهر محو توان
چه خواهی تو من که در چنگ توام
چه کرده ای با عاشقت
که این چنین دل تنگ توام

همه صبرو قرارم تویی‌ دارو ندارم
از شوق رسیدنت دگر تاب ندارم
خودت هم نمیدانی که آرامش جانی
چه شود به این بی سروپا دل بسپاری

تا آمدی رسید لب به جان من
نفس نفس زنده شد جهان من
از هر نگاهی دورم
عشق تو شد درمان من

تو آمدی همه شهر محو توان
چه خواهی تو من که در چنگ توام
چه کرده ای با عاشقت
که این چنین دل تنگ توام

همه صبرو قرارم تویی‌ دارو ندارم
از شوق رسیدنت دگر تاب ندارم
خودت هم نمیدانی که آرامش جانی
چه شود به این بی سروپا دل بسپاری