مجید مروا دلم بی یار است

مست شب گرد شهرم
بی تو با خنده قهرم بیا
با نگاهت نسوزان مرا
دور چشمت بگردم
با خودم در غمارم

رفته دار و ندار دلم
آخرین موج این ساحلم
بی بهار تو زردم
از تب تو جانم خسته و بیمار است
تا طلوع چشمت چشم من بیدار است
دلم بی یار است
من نگاهی شدم در مسیر تو جا مانده

در هیاهوی این شهر و کوچه تنها مانده
دلم بی یار است دلم بی یار است
جان من به جانت بسته و
قایق دلم شکسته و حیرانم
شانه ام برایت گریه کن
پیش من بمان حوصله کن جانانم

از تب تو جانم خسته و بیمار است
تا طلوع چشمت چشم من بیدار است
دلم بی یار است
من نگاهی شدم در مسیر تو جا مانده
در هیاهوی این شهر و کوچه تنها مانده
دلم بی یار است دلم بی یار است