حسن نصر دردانه

روی توفقط در خود میبرد مرا بیدارم نمیکنی چرا
تا که مجنونت شوم دوباره من به یک نگاه این دل با تو میشه سر براه
باز چشمت خیره در چشمان من
با عشقت جان بده در جان من
آرامش منی تو خواهش منی

زیبای دیدنی که دل رو ساده میبری
دردانه ی منی تو بهانه ی منی
من برای داشتن تو میزنم به هر دری
ماندنی شدیو من شدن بهانه ی تو

بال من شدیو پر زدم به شانه ی تو
قلب من پر از تو تو تنها تکیه گاه منی
صاحب همیشگی هر نگاه منی