هانی بیژنی باآل علی

دیشب به سرم باز هوای دگر افتاد
در خواب مرا سوی خراسان گذر افتاد
چشمم به ضریح .شه وال گهر افتاد
این شعر همان لحظه مرا در نظر افتاد
با ال علی هرکه در افتاد ورافتاد
اولادعلی شافع یوم عرصاتند
دارای مقامات. رفیع الدرجاتند
در روز قیامت همه اسباب نجاتند
ای وای بر ان کس که به این ال در افتاد
با ال علی هرکه در افتاد ور افتاد
کام و دهن از نام علی یافت حلاوت
گل در چمن از نام علی یافت طراوت
هرکس که به این سلسله بنمود عداوت
در روز جزا جایگهش در سقر افتاد
با ال علی هر که در افتاد ور افتاد
هر کس که به این سلسله باک جفا کرد
بد کرد ونفهمید و غلط کردو خطا کرد
دیدی که یزید از ستم و کینه چه ها کرد
اخر به درک رفت و به روحش شرر افتاد
با ال علی هر که در افتاد ور افتاد
ای قبله هفتم که توی مظهر یا هو
ای حجت هشتم که تویی ضامن اهو
ماجمله نمودیم به سوی حرمت رو
از عشق تو در قلب و دل ما شرر افتاد
با ال علی هر که در افتاد ور افتاد
شعر از مرحوم استاد سید اشرف. الدین حسینی قزوینی مدیر نشریه شمال در سال۱۲۴۹