عرفان عطایی منو ببخش

هنوزم عکست رو سازم هست
چشمات بازن رو به من
نبودت سخته چون باور کردم
همیشه هستی پیش من
انگار همین دیروز بود
حرفات تو گوشم میپیچن
دستات کوچیک و سرد بود
ولی کل دنیا توش جا میشن
" منو ببخش واسه اون لحظه ای که نبودم کنار تختت
فقط یه شب کاش برگرده زمان به قبل که هنوز نرفته
بگیرم دستش تا بدونه همیشه هستش ، بوی عطرش
تو اتاقک "